Maar God had andere plannen ... Hij bepaalde mij op verschillende manieren er bij, dat het niet langer om mij moest draaien, maar om Hém. Zie bijvoorbeeld mijn eerdere overdenking 'Wat als ik wél had gedurfd?' Ook als ik eerdere overdenkingen terug lees, dan merk ik dat God al veel langer bezig is om me daar bewust van te maken. Confronterend wel ... dat het zo lang moet duren om mij in beweging te krijgen ...
Mijn vrouw gaat al langer de straat op met enkele anderen. Haar verhalen raakten me! Mensen die God de rug toe hebben gekeerd, maar door het gesprek daar toch weer over willen gaan nadenken. Jongeren die eigenlijk niets over Jezus weten en heel graag meer willen weten. Moslims, die voor het eerst horen van een liefdevolle God en Jezus leren kennen als hun Verlosser. Maar ook mensen die niets, maar dan ook niets met het geloof te maken willen hebben. Of mensen voor wie god 'iets' is dat overal in aanwezig is; in mensen, in de natuur, in voorwerpen.
er op uit
Ook in de Bijbel confronteerde God me er telkens mee, dat het zijn opdracht is om er op uit te gaan. En dus werd het tijd om te gaan ... Samen met iemand anders die me wilde helpen. Paulus schrijft aan de Galaten: "Bovendien kwam ik bij u in al mijn zwakheid en was ik angstig en onzeker. De boodschap die ik verkondigde overtuigde niet door wijsheid, maar bewees zich door de kracht van de Geest, want uw geloof moest niet op menselijke wijsheid steunen, maar op de kracht van God." (1 Korinthiërs 2:3-5) Ik moet zeggen, dat ik me tijdens de eerste gesprekken heel goed kon inleven in die eerste zin van Paulus! Maar tegelijk merkte ik, dat de rest van wat hij zegt ook heel erg waar is! Ik hoef God niet te bewijzen, maar God bewijst zichzelf! Hoe? Bijvoorbeeld door je de juiste woorden te geven. Iets wat je zegt, waardoor iemand precies de juiste snaar raakt bij iemand. Een Bijbeltekst, die je ineens te binnen schiet en heel toepasselijk is op dat moment. Ik heb echt ervaren, dat de Geest je op dat moment ingeeft wat nodig is.
Gaat dan elk gesprek goed? Zeker niet! Zodra je over Jezus begint, zijn er veel mensen die meteen afhaken! "Jezus? Hou toch op!" Of mensen die je vanuit de wetenschap proberen te overtuigen, dat geloven in God echt onzin is. Of mensen voor wie het goddelijke overal in aanwezig is. Veel afwijzing dus ... En dat vond ik behoorlijk confronterend! Van 'weten dat God wordt afgewezen' wordt het ineens 'ervaren dat God wordt afgewezen'. En zo kun je een beetje invoelen, wat Jezus zelf ondervond ...
Ook Paulus had hier mee te maken: "De volgende drie maanden ging hij regelmatig naar de synagoge, waar hij vrijmoedig met de bezoekers sprak over het koninkrijk van God en hen met zijn uiteenzettingen trachtte te overtuigen. Maar toen sommigen zijn boodschap halsstarrig bleven afwijzen en de Weg bij iedereen belachelijk maakten, vertrok hij en nam de leerlingen met zich mee." (Handelingen 19:8-9) Jezus zelf waarschuwde Zijn leerlingen hier ook voor: Op de ene plek ben je welkom op de andere niet! "En als jullie een stad binnengaan en daar welkom zijn, eet dan wat je wordt voorgezet, genees de zieken die er zijn en zeg tegen hen: "Het koninkrijk van God heeft jullie bereikt." Maar als jullie een stad binnengaan waar je niet welkom bent, trek dan door de straten en zeg: "Zelfs het stof van uw stad dat aan onze voeten kleeft, vegen we van ons af als aanklacht tegen u; maar bedenkt wel: het koninkrijk van God is nabij!" (Lucas 9:8-11)
Heel nadrukkelijk moeten ze in beide gevallen aan de mensen vertellen, dat Gods Koninkrijk nabij is. In het ene geval is dat een zegen, in het andere geval een vloek. Een tussenweg is er niet ... Je neemt het aan of je neemt het niet aan. Jezus zegt daarom ook: "Wie niet met mij is, is tegen mij, en wie niet met mij samenbrengt, drijft uiteen." (Matteus 12:30)
kiezen
Het valt me op in deze tekst, dat twee dingen zegt. Allereerst: 'Maak je geen keuze vóór Mij, dan maak je automatisch een keuze tégen Mij.' Dit is dus de keuze wie Heer in je leven is: Jezus of satan. Maar Jezus verbindt er nog iets aan. Hij heeft het ook over 'samenbrengen'. Het woord dat daar gebruikt wordt, wordt ook gebruikt voor het bijeen verzamelen van de oogst, bijvoorbeeld in de gelijkenis van het onkruid op de akker. Jezus zegt daar: "Wied eerst het onkruid, bind het in bundels bij elkaar en verbrand het. Breng dan het graan bijeen in mijn schuur." (Matteus 13:30) Daarbij moet ik dan meteen ook denken aan een andere uitspraak van Jezus: "De oogst is wel groot, maar er zijn weinig arbeiders. Vraag dus de Heer van de oogst dat Hij arbeiders in Zijn oogst uitzendt." (Matteus 9:37-38 HSV) Het woord dat hier aan het einde gebruikt wordt, is hetzelfde woord als gebruikt wordt voor het uitdrijven van demonen. Een hele krachtige term dus waarmee deze arbeiders er op uit gestuurd moeten worden.
Zó groot is de nood die Jezus ziet. Er zijn zoveel mensen die het evangelie van het Koninkrijk nodig hebben in de steden en dorpen waar Jezus komt. "Hij predikte het Evangelie van het Koninkrijk en genas iedere ziekte en elke kwaal onder het volk." (Matteus 9:35 HSV) Jezus wordt diep geraakt door wat Hij ziet: "Toen Hij de mensenmenigte zag, voelde Hij medelijden met hen, omdat ze er moe en hulpeloos uitzagen, als schapen zonder herder." (Matteus 9:36) Hun nood raakt Hem en Zijn conclusie is: er zijn meer arbeiders nodig! Een bijzondere conclusie! Jezus is toch de Zoon van God? Eén Woord van Hem is toch voldoende om die hele mensenmassa te genezen? Blijkbaar is dat niet de weg die Jezus wil bewandelen. Hij wil mensen één voor één de handen opleggen, heel persoonlijk dus. En dat kan Hij nooit alleen doen. En dus stuurt Hij vanaf dan Zijn leerlingen er ook op uit. Maar tegelijk weet Hij al, dat dat nog niet voldoende zal zijn. En daarom zend Hij later nóg 70 leerlingen er op uit (Lucas 10) en later zelfs alle gelovigen (Marcus 16).
In Matteus 9 laat Jezus al blijken, dat het geen keuzeopdracht is van gelovigen ... Zo van: Het zou mooi zijn wanneer je de mensen het evangelie van het Koninkrijk kunt vertellen en mensen de handen oplegt, als je de gelegenheid hebt ... Nee, het is een hele stellige opdracht! "Vraag dus de Heer van de oogst dat Hij arbeiders in Zijn oogst uitzendt." (Matteus 9:38 HSV) Nogmaals, het woord 'uitzenden' wil zeggen: wegsturen met autoriteit. Een opdracht die je niet kunt weigeren. Net zoals een demoon niet kan weigeren weg te gaan, wanneer hij in Jezus Naam wordt weggestuurd.
Een opdracht waar ik me mijn hele leven aan heb onttrokken, onbewust maar ook uit angst. Maar Jezus spreekt mij (en alle christenen) hier heel duidelijk op aan! "Wie niet met mij samenbrengt, drijft uiteen." (Matteus 12:30) Heel zwart-wit dus ... Of je helpt mee met de oogst óf niet. Of je verkondigt het Evangelie van het Koninkrijk, legt mensen de handen op, drijft demonen uit, enzovoort óf niet. Jezus zegt zelfs, dat daaraan gelovigen herkenbaar zullen zijn! (Marcus 16) Wie ben ik om dan te zeggen, dat dit niet voor mij geldt ...
praktijkervaring
En wat is het dan geweldig om zegen te ervaren als je je er op uit laat sturen! Ik leer zoveel van die gesprekken op straat! Wat een kick geeft het wanneer je iemand het evangelie mag vertellen. Wanneer je merkt dat God je woorden geeft om iemand te bemoedigen en te onderwijzen. En hoe bijzonder is het om iemand de handen op te leggen en te bidden voor genezing! En dan denk ik opnieuw aan de woorden van Paulus: "Bovendien kwam ik bij u in al mijn zwakheid en was ik angstig en onzeker. De boodschap die ik verkondigde overtuigde niet door wijsheid, maar bewees zich door de kracht van de Geest, want uw geloof moest niet op menselijke wijsheid steunen, maar op de kracht van God." (1 Korinthiërs 2:3-5) Steunen op de kracht van God ... Ik heb dat heel nadrukkelijk mogen ervaren en die kracht ook zichtbaar zien worden.
Direct al op de eerste dag op straat mocht ik bidden voor een meisje. Ze had chronische rugpijn. Elke dag pijn. Er was wel vaker voor haar gebeden, dus eigenlijk wilde ze eerst niet. Ik heb haar verteld, dat ik geloof wat er in de Bijbel staat: "Hij heeft in zijn lichaam onze zonden het kruishout op gedragen, opdat wij, dood voor de zonde, rechtvaardig zouden leven. Door zijn striemen bent u genezen." (1 Petrus 2:24) Ze wilde eigenlijk doorlopen, maar toen ik zei, dat 1 minuut voldoende was, bleef ze staan en mocht ik in de Naam van Jezus, door de kracht van de Heilige Geest de pijn wegsturen. Twee dagen later kreeg ik een mailtje van haar.
Ze vertelde dat er eerst niets veranderd was en er verder lopend grapjes ook maakte met haar vriend. Ineens voelde ze een warme gloed in haar rug en was alle pijn verdwenen. Haar hele rug was weer soepel. En de pijn bleef weg en ze kan weer dingen doen, die eerst niet mogelijk waren. "Ik kan wel zeggen dat die ene minuut me veel goeds heeft gedaan. En na tijden zonder contact heb ik toch God maar bedankt voor mensen als jullie." En ze heeft gemerkt hoe God ook in de dagen die volgenden met haar bezig was op een heel bijzondere manier.
Dank aan God! Voor het omzien naar wie verloren is. Voor genezing en herstel. Voor het doen wat Hij zegt in Zijn Woord. Voor het zichtbaar maken van Zijn kracht en Zijn Koninkrijk. Voor Zijn geduld met mensen zoals ik ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten