Geestelijke strijd vraagt soms ook om bekering

Herken je dat? Dat je ergens mee bezig bent, maar dat het werk je bij je handen lijkt af te breken? Of dat je lange tijd geprobeerd hebt om iets op te bouwen, het lijkt tot bloei te komen, maar dan gebeurt er iets en alles wat je opgebouwd hebt wordt ineens teniet gedaan.

Ik hoorde het verhaal over een voorganger die een gemeente was gestart. Hij en zijn vrouw hadden veel werk verzet. Maandenlang waren ze bezig geweest om het vertrouwen van mensen te winnen en om contacten te leggen en relaties op te bouwen. Langzamerhand bloeide er iets op en kwam er gelegenheid om mensen over Jezus te vertellen. En er ontstond een kleine groep die wekelijks bij elkaar kwam in het huis van de voorganger en zijn vrouw. Naarmate de tijd verstreek en de voorganger steeds meer ingeburgerd raakte en het vertrouwen won en er in de kleine huisgemeente bijzondere dingen gebeurden, kwamen er steeds meer mensen die de samenkomsten bij wilden wonen. Zo groeide er langzaam maar zeker een nieuwe gemeente. Steeds meer werden de vruchten zichtbaar. Maar op een dag ging het mis. Er gebeurde iets in het dorp en het zorgde voor veel vijandigheid richting de jonge gemeente. Ook bleken er mensen met verkeerde motieven te zijn aangehaakt bij de jong gemeente. Hun hart ging niet uit naar God, maar naar rijkdom en aanzien. Het resultaat was, dat er onenigheid ontstond en de gemeente dreigde uit elkaar te vallen. Alles wat net tot groei en bloei kwam, werd weg geroofd ...

In een dergelijke situatie denken we vaak aan de woorden van Jezus: "De dief komt alleen maar om te stelen, te slachten en verloren te laten gaan; Ik ben gekomen, opdat zij leven hebben en overvloed hebben." (Johannes 10:10) Geestelijke strijd! Satan die komt om wat net tot bloei is gekomen weer neer te slaan. Voor veel Christenen herkenbaar. Denk bijvoorbeeld aan mensen die zich net hebben laten dopen en daarna (of daar voor) veel strijd ervaren. Of mensen die een project starten om uit te reiken naar andere mensen en het evangelie praktisch handen en voeten willen geven, maar die daaromheen heel veel strijd ervaren. "De dief komt alleen maar om te stelen, te slachten en verloren te laten gaan" ... Geestelijke strijd ...

Bij het lezen van Richteren 6 werd ik me echter bewust, dat we soms iets verder moeten kijken dan dit.

"Maar de Israëlieten deden wat slecht was in de ogen van de HEERE. Toen gaf de HEERE hen over in de hand van Midian, zeven jaar. Toen Midian de overhand kreeg  over Israël, maakten de Israëlieten vanwege Midian voor zichzelf de holen gereed die in de bergen zijn, en de grotten en de bergvestingen. Want het gebeurde, telkens als Israël gezaaid had, dat Midian optrok. Ook Amalek en de mensen van het oosten trokken tegen hen op. Dan sloegen zij hun kamp tegen hen op en deden de opbrengst van het land teniet, tot waar men bij Gaza komt. En zij lieten in Israël niets over om van te leven: geen schaap, geen rund en geen ezel. Want zij trokken op met hun vee en hun tenten: zo talrijk als sprinkhanen kwamen zij, zodat men hen en hun kamelen niet kon tellen. En zij kwamen in het land om dat teniet te doen. Zo verarmde Israël zeer vanwege Midian. Toen riepen de Israëlieten tot de HEERE. En het gebeurde, toen de Israëlieten vanwege Midian tot de HEERE riepen, dat de HEERE een man naar de Israëlieten zond, een profeet, die tegen hen zei: Zo zegt de HEERE, de God van Israël: Ík heb u uit Egypte doen optrekken en u uit het slavenhuis geleid. En Ik heb u gered uit de hand van de Egyptenaren en uit de hand van ieder die u verdrukte. En Ik heb hen van voor uw ogen verdreven en hun land aan u gegeven. En Ik zei tegen u: Ik ben de HEERE, uw God! Vrees de goden van de Amorieten niet, in wier land u woont. Maar u hebt niet naar Mijn stem willen luisteren." (Richteren 6:1-10)

Er was zonde in het leven van de Israëlieten.  Ze dienden afgoden van de Amorieten, waaronder de maan-god (tegenwoordig nog steeds vereerd binnen bijvoorbeeld de Islam!), terwijl God hen daar vooraf nog zó voor had gewaarschuwd! Alles wat God voor hen gedaan had waren ze uit het oog verloren. Hun hart ging uit naar andere dingen. En dus laat God het toe, dat Midian komt "om te stelen, te slachten en verloren te laten gaan". Midian, wat 'twist' of 'strijd' betekent. Afstammelingen van een zoon van Abraham. Verre familie dus die komt om te roven en kapot te maken! Daarbij werden ze geholpen door Amalek en de 'mensen van het oosten'. Amalek, symbool van het kwaad, dat niet frontaal de aanval kiest, maar altijd aanvalt op de zwakke plekken. Zeven jaar lang komen ze "om te stelen, te slachten en verloren te laten gaan" ...

En als er dan uiteindelijk totale armoede is in het land, pas dan komt er een ommekeer. Pas als eindelijk doordringt dat de afgoden hen niets te bieden hebben, komen ze tot het inzicht dat ze zich moeten bekeren. "Zo verarmde Israël zeer vanwege Midian. Toen riepen de Israëlieten tot de HEERE." En dan laat God via een profeet weten, waar het mis is gegaan. God had Zijn volk uit de slavernij van Egypte. God had hen in de vrijheid gezet en alles gegeven wat ze nodig hadden. En Hij had hen duidelijk gemaakt hoe ze hun vrijheid konden behouden. Maar desondanks zijn ze toch voor de bijl gegaan. Door Gods aanwijzingen in de wind te slaan, zich te vermengen met de volken rondom hen en hun gewoonten, door hun afgoden toe te laten in hun leven, hadden ze de deuren voor het kwaad open gezet. Met alle gevolgen van dien ... Want "de dief komt alleen maar om te stelen, te slachten en verloren te laten gaan". God had hen laten zien: "Ik ben gekomen, opdat zij leven hebben en overvloed hebben." En toch waren ze gevallen voor de misleiding van het kwaad.

De Israëlieten krijgen te maken met fysieke strijd. Andere volken die hen alles afnemen. Strijd met een oorzaak buiten zichzelf., waarvan zij slachtoffer zijn. In eerste instantie is dat de manier hoe ze het benaderen. Pas als de nood hoog is, komen ze tot het besef, dat dit geen fysieke strijd is, maar een geestelijke strijd. "Want wij hebben de strijd niet tegen vlees en bloed, maar tegen de overheden, tegen de machten, tegen de wereldbeheersers van de duisternis van dit tijdperk, tegen de geestelijke machten van het kwaad in de hemelse gewesten." (Efeze 6:12). Pas als de nood hoog is, komen ze tot het besef dat ze niet moeten strijden in de fysieke wereld, dat de oorzaak niet buiten hen ligt, maar bij hen zelf en dat bekering nodig is.

Er was een tijd dat ik leefde met God, maar er tegelijk ook zonde was in mijn leven. Een tijd waarin ik ook veel strijd ervoer.  Net als de Israëlieten voelde ik me slachtoffer van de omstandigheden. En ik bad ook of God die omstandigheden wilde veranderen. Maar er veranderde niets ... Totdat ik tijdens een conferentie met mijn neus op de feiten werd gedrukt tijdens een Bijbelstudie. In de tijd van gebed na de Bijbelstudie heb ik, net als de Israëlieten deden, God aangeroepen. En net als bij de Israëlieten wees God mij er op wat mij te doen stond: bekeren en zonde belijden. De afgoden uit mijn leven weg doen. Pas toen ik dat deed kwam er bevrijding en kwam er herstel.

Zeker, "de dief komt alleen maar om te stelen, te slachten en verloren te laten gaan". Maar God liet mij zien, net als bij de Israëlieten, dat ik zelf de deuren voor "de dief" open had gezet ... En dus moesten die deuren ook weer gesloten worden. Niet de afgoden op de troon van mijn hart, maar Jezus! Weer luisteren naar God. Alleen wanneer ik ter harte neem wat Hij zegt, kan ik leven in vrijheid. "Hij echter die zich in de volmaakte wet verdiept, die van de vrijheid, en daarbij blijft, die zal, omdat hij niet een vergeetachtige hoorder geworden is, maar een dader van het werk, zalig zijn in wat hij doet." (Jacobus 1:25) 

"De dief komt alleen maar om te stelen, te slachten en verloren te laten gaan; Ik ben gekomen, opdat zij leven hebben en overvloed hebben." (Johannes 10:10) Kies ik voor een leven in armoede of voor een leven in overvloed? Draag ik vrucht of laat ik de vrucht wegroven? Kies ik voor een leven in slavernij of een leven in vrijheid? Wie of wat zit er op de troon van mijn hart?