Regelmatig hoor ik christenen zeggen, dat ze zich niet veilig voelen in hun gemeente. Huiskringen die niet goed draaien omdat mensen zich niet veilig voelen. Hoe vaker ik het hoor, hoe meer het me raakt! Het ergste vind ik nog, dat het wel geconstateerd wordt, maar min of meer als een gegeven wordt geaccepteerd. Of men zegt, dat het tijd nodig heeft ... Ik ben er echter van overtuigd, dat Jezus dit nooit zou accepteren!
In de Bijbel gaat het regelmatig over het oog, over kijken en over zien. Het oog staat nooit op zichzelf. Het oog registreert iets, dan volgt er een gedachte en deze gedachte leidt tot een actie of tot bepaalde uitspraken. Wát ik doe of zeg is het resultaat van mijn gedachten en de keuzes die ik daarin maak.
Eva zag de vrucht, woog voor zichzelf af wat het eten ervan haar op zou leveren en maakt de keuze om te eten. "De vrouw keek naar de boom. Zijn vruchten zagen er heerlijk uit, ze waren een lust voor het oog, en ze vond het aanlokkelijk dat de boom haar wijsheid zou schenken. Ze plukte een paar vruchten en at ervan." (Genesis 3:6)